Πόσα κιλά είναι ένας τόνος?

Περίεργη η σημερινή μέρα...

Μαθήματα, κακές συνεννοήσεις με τον φάδερ για το αμάξι, ένα τετράωρο άγχος χωρίς λόγο... (ουφ!)

Την σκέψη μου από όλα αυτά τράβηξε μια ερώτηση της πιτσιρίκας που κάνω μάθημα (9 χρονών η μικρή) κατά τη διάρκεια του mini break ανάμεσα στην ιστορία και τα μαθηματικά : "Γιατί να θέλει κάποιος να πεθάνει? Ξέρεις?"

Σκάλωσα για μια στιγμή. Αν μου το ρωτούσε κάποιος που είχε το λιγότερο μιάμιση δεκαετία στην πλάτη του, θα απαντούσα αναίσχυντα "Γιατί είναι μαλάκας" (μετά θα έπιανα τη συζήτηση στα σοβαρά).

-Γιατί νομίζει ότι τα προβλήματά του δεν λύνονται. Και προτιμά να πεθάνει παρά να τα αντιμετωπίσει. Αυτό όμως είναι λάθος. Όλα τα προβλήματα λύνονται.

Με κοίταξε με ένα περίεργο βλέμμα. "Γιατί ρωτάς? Πώς σου ήρθε?"

-Έπαιζα με την μαμά μου και της έκανα πλάκα ότι θα της έκοβα το κεφάλι (η μικρή διάβασε πρόσφατα πάλι την "Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων", υποθέτω ότι παρίστανε τη βασίλισσα) και μου είπε η μαμά "κάντο και στ' αλήθεια, να ηρεμίσω από όλες αυτές τις στεναχώριες"..

Ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται.

-Πλάκα ρε σου έκανε! Σιγά μην το εννοούσε!

Τι στο καλό να της πω?

Οι γονείς της μικρής χωρίζουν. Άσχημα. Ο αδερφούλης της είναι 4 χρονών, δεν καταλαβαίνει κ τόσα πολλά.. η μικρή όπως είναι παρατηρητής των πάντων.

Δεν με νοιάζει ποιός "φταίει". Καρφί δε μου καίγεται μπορώ να σας πω.

Συγχίζομαι που η μικρή (ας την πούμε Μαρία) μπαίνει πάντα στη μέση των καυγάδων τους , τη ρωτάνε ποιός έχει δίκαιο κ ποιός όχι, με ποιόν θέλει να μείνει (με τον μπαμπά που έχει λεφτά ή με τη μαμά?). Ο πατέρας της αποκαλεί την μάνα "τρελή" , η μάνα αναφέρεται στον πατέρα "αυτός" . Το παιδί πραγματικά είναι σε δεινή θέση. Και απορώ γιατί ένας γονιός να φέρνει το παιδί του σε τέτοια θέση. Μπορεί να θες να τον σκοτώσεις τον άλλον, αλλά κάνεις τουμπεκί για χατίρι των παιδιών σου!

Ακούω τη φωνή της και επανέρχομαι στην πραγματικότητα.

-Αλήθεια σου λέω , το εννοούσε!!

-Και τι σε κάνει να πιστεύεις ότι το εννοούσε?

Δαγκώθηκα στην θύμηση ενός κοτσομπολιού, ότι η μάνα της Μαρίας έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, λίγο καιρό πριν. Λες να ήταν αλήθεια?

-Ξέρω την μαμά μου! Το εννοούσε!

-Η μαμά σου είναι πολύ αναστατωμένη όλον αυτόν τον καιρό Μαρία μου. Είναι στεναχωρημένη. Δεν θα το εννοούσε ακριβώς έτσι. Να της πεις όμως ότι τέτοια λόγια σε στεναχωρούν και δεν θέλεις να λέει τέτοια πράγματα! Θα της το πεις?

-Ναι.. φέρε τώρα τα μαθηματικά, να κάνω τις ασκήσεις.

Δεν ξέρω αν απάντησα σωστά. Τι να απαντήσεις σε ένα εννιάχρονο πληγωμένο παιδί?

Και τι να σκεφτεί κανείς για ανθρώπους που γίνανε γονείς, χωρίς να το θέλουν (όπως φάνηκε εκ των υστέρων) και το μόνο που τους νοιάζει τώρα είναι να βγάλει ο ένας τα μάτια του άλλου?Πόσα κιλά μαλακίας μπορεί να κουβαλάνε στα κούφια κεφάλια τους?

"Για πες μου Μαρία, θυμάσαι πόσα κιλά είναι ο ένας τόνος?"....