Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 2011

13 πράγματα που δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζεις!

Ο ΤΤ που λέτε αποφάσισε να παίξει ένα παιχνίδι και προσκάλεσε (ή προκάλεσε?) κόσμο..
εε κι εγώ δεν μπόρεσα να αρνηθώ...


13 πράγματα που (ίσως) δεν ξέρετε για μένα..


Πάμε! 


1. Η μητέρα μου με έφερε στον κόσμο όταν ήταν 24 χρονών (παρά 2 μήνες)..
Όταν γεννήθηκα ήμουν ένα πανάσχημο, καραφλό και κατάμαυρο καλλικατζαράκι.
Η αδερφή της της είπε ότι έκανε ένα πολύ όμορφο κοριτσάκι (έβλεπε μπροστά η θεία).
Η μάνα μου την σιχτίρισε κανονικότατα γιατί την κορόιδευε...


2. Όταν ο πατέρας μου έμαθε ότι το πρώτο του παιδί είναι κορίτσι έφαγε τέτοια ψυχρολουσία 
που βγήκε από το νοσοκομείο να κάνει τσιγάρο (μπας και ηρεμίσει)..
Αυτή είναι η μισή αλήθεια.. η άλλη μισή είναι ότι δεν είχε καθόλου λεφτά για να δώσει στις νοσοκόμες.


3. Όταν ήμουν 14-15 μηνών μωρό, κατάφερα κ αναποδογύρισα ένα μπρίκι με βραστό νερό (φυσικά και το έφαγα στη μάπα - κυριολεκτικά).
Εγκαύματα δευτέρου βαθμού. 
Να 'ναι καλά ένας γιατρός που είπε στην μάνα μου να μην με αφήσει να ξύσω τις πληγές που είχα στη μούρη. 
Έτσι δεν μου έχει μείνει κανένα σημάδι..


4. Η μικρή κοκονουλίτσα είναι 3 χρονών και αποκτά αδερφάκι (την κοκοσις). 
Και ενώ το σύνηθες είναι τα μεγάλα αδέρφια να ζηλεύουν τα μικρότερα
στην περίπτωσή μας συνέβαινε το αντίθετο.


5. Θυμάμαι ένα μονάχα περιστατικό από την πρώτη δημοτικού..
Ήμασταν βραδινοί στο σχολείο και εγώ έπρεπε να πάω τουαλέτα.. τα φώτα ήταν κλειστά. Φοβήθηκα να μπω μέσα κ γύρισα στην τάξη. 
Όπως καταλαβαίνετε, δεν πρόλαβα να καθίσω.. :$


6. Όταν μάλωνα με την αδερφή μου, δεν την χτυπούσα ποτέ.
Απεναντίας τις μάζευα κανονικότατα.
Μια φορά την χτύπησα κ έπεσε μπρούμιτα στο πάτωμα. Τρόμαξα τόσο, που πήγα από πάνω της να δω αν την χτύπησα πολύ.
Εκεί έφαγα μια ωραιότατη μπουνιά στη μούρη..


7. Στο δημοτικό με την Γιώτα (η παλιότερη φίλη που έχω) φανταζόμασταν ότι με κάποιο μαγικό τρόπο βγαίναμε συγγενείς.. ξαδέρφες, θείες ή οτιδήποτε θα μας συνέδεε για πάντα!
Μετά από χρόνια έγινε κ αυτό..


8. Μια φορά που είχαμε πάει για φαγητό σε ταβέρνα η οικογένεια της Γιώτας και η δική μου, οι γονείς μας κάνανε μια "συμφωνία".
Αν κάποιο από τα δύο αυτά ζευγάρια έκανε τρίτο παιδί, θα το βάφτιζε το άλλο.
Λίγα χρόνια μετά, γεννήθηκε η κοκοσίς#2 ..την οποία βάπτισε η μαμά της φιλενάδας μου!
Έτσι συγγενέψαμε εγώ και η Γιώτα!


9. Όταν ήμουν 13 χρονών πέρασα μέσα σε ένα χρόνο από την χειρότερη στεναχώρια, στη μεγαλύτερη χαρά και τούμπαλιν.
Πέθανε ο αγαπημένος θείος-Δημήτρης , μετά γεννήθηκε η μικρή και 6 μήνες μετά πέθανε η προγιαγιά μου.
Τα (συναισθηματικά) σοκ ήταν απανωτά..


10. Μόλις γεννήθηκε η μικρή, άρχισα να τρέχω να πάρω τηλέφωνα απο το καρτοτηλέφωνο της κλινικής (τότε τα κινητά δεν ήταν τόσο διαδεδομένα) να ειδοποιήσω συγγενείς και φίλους.
Έτσι όπως έτρεχα, σκέφτηκα πως αν πέθαινα εκείνη την στιγμή δεν θα με ένοιαζε. Τόσο χαρούμενη ήμουν.
Αργότερα έμαθα την αγγλική έκφραση "i'm so happy i could die" και γέλασα γιατί έπρεπε να την είχα πατεντάρει.


11. Καλοκαίρι 1998. Μια εβδομάδα καύσωνες και η ζέστη στο σπίτι ανυπόφορη! Όταν έπεφτε ο ήλιος πηγαίναμε και αράζαμε οικογενειακώς στην παραλία.
Έπιανα το καρότσι τις μικρής απο τη μια μεριά, η μάνα από την άλλη και αράζαμε στις ξαπλώστρες μέχρι τις 12 το βράδυ.
Ένα βράδυ που πήγαμε να κάνουμε το ίδο, η μάνα δεν κρατούσε από την άλλη μεριά.
Αποτέλεσμα : αναποδογύρισα το καρότσι τις μικρής ενώ κοιμόταν και την άδειασα στο πεζοδρόμιο.
Ήμουν σίγουρη ότι είχε πάθει κάτι κακό και είχα αποφασίσει ότι έπρεπε να σηκωθώ και να φύγω από το σπίτι πριν με σκοτώσουν οι γονείς μου!


(αρκετά με τα παιδικά μου χρόνια, ε?)


12. Όταν χαιρέτησα τους γονείς μου στα Γιάννενα, την πρώτη φορά που με αφήσαν εκεί πέρα, γύρισα σπίτι και με την συγκάτοικό μου αρχίσαμε να καθαρίζουμε.
Ξαφνικά κοιταζόμαστε κ λέμε με μια φωνή "τι μαλακίες κάνουμε?" , παρατάμε τα πάντα όπως ήταν και πήγαμε για μπύρες.


13. Πάσχα 2007. Περίπου δυό  μήνες αφού γνώρισα τον EimaiOSatanas.
 Με άφησε στον σταθμό των τραίνων στην Αθήνα για να πάω Θεσσαλονίκη. 
Έκλαιγα ασταμάτητα για μία ώρα.. ώσπου συνηδητοποίησα ότι αυτόν τον άνθρωπο τον αγαπάω πιο πολύ από ότι αγαπάω και την αφεντιά μου.
Χαίρομαι που με αγαπάει και αυτός.. :D


Δεν ξέρω κατά πόσο τα ξέρατε όλα αυτά.. αλλά αυτά έχω να σας πω.
Εσύ που μόλις τώρα διάβασες αυτό τον συρφετό προσωπικών εμπειριών, αν θέλεις μπορείς να συμμετέχεις! :)

1 σχόλιο: